Prusy

Pierwsza pisana wzmianka dotycząca Prus odnotowana została w dokumentach pod datą 1289 roku. Nazwa tej miejscowości jest najprawdopodobniej nazwą pochodzenia etnograficznego i pierwotnie oznaczała ludzi pochodzących z Prus.

W czasach I Rzeczypospolitej Prusy stanowiły własność arcybiskupów gnieźnieńskich, co potwierdzają zarówno informacje zawarte w „Liber beneficiorum...” Jana Długosza odnoszące się do drugiej połowy XV stulecia. Majątek w Prusach zarządzany był w tym okresie przez dzierżawców lub też zarządców arcybiskupich. Jednym z nich był Jakub Różański, którego nazwisko znamy z zapisów rejestru podatkowego z 1629 roku.

Po upadku I Rzeczypospolitej Prusy znalazły się po austriackiej stronie granicy. Postanowienia Kongresu Wiedeńskiego (1814-1815) włączyły tą miejscowość w obręb Wolnego Miasta Krakowa a po jego likwidacji w 1846 roku ponownie do monarchii Habsburgów. W XIX wieku Prusy przestały być własnością duchowną, bowiem dwór i majątek ziemski przejęty został przez władze austriackie a następnie sprzedany w ręce prywatne. Pośród pierwszych prywatnych właścicieli majątku w Prusach wymieniani są bracia Gasińscy. W drugiej połowie XIX wieku majątek w Prusach należał najpierw do Jana Goetza, a następnie do Jakuba Johna właściciela browaru i jednego z najzamożniejszych mieszkańców ówczesnego Krakowa. Około 1880 roku majątek dworski J. Johna w Prusach obejmował 236 mórg ziemi ornej, 25 mórg łąk, 25 mórg pastwisk i 3 morgi lasu. Trudności finansowe rodziny Johnów doprowadziły do sprzedaży przez nich majątku w Prusach na drodze licytacji. W ten sposób nabył go w 1895 roku A. Brzeski. Warto zaznaczyć, iż w okresie tym istniała w Prusach szkoła ludowa, która aż do roku 1910 była  szkołą dwuklasową.

W okresie międzywojennym majątek w Prusach został zakupiony przez Fundację Piotra Michałowskiego (nieżyjącego właściciela Krzysztoforzyc), która znajdowała się pod opieką Krakowskiej Kurii Metropolitalnej. Głównym celem jej działalności była opieka nad sierotami i chłopcami z ubogich rodzin. W pierwszej połowie lat trzydziestych (1933-1934) w Prusach,  na ziemiach należących do Fundacji, z inicjatywy biskupa krakowskiego, księcia kardynała Adama Sapiehy, wybudowany został budynek przeznaczony dla osieroconych i pozbawionych opieki chłopców. Pełnił on funkcję placówki wychowawczej i szkoły, w której jej wychowankowie mogli zdobyć kwalifikacje zawodowe. W budynku tym istniała kaplica, z której z czasem zaczęli korzystać także mieszkańcy Prus, zaś posługę duszpasterską sprawowali w niej księża z Zakonu Salezjanów.

W latach II Rzeczypospolitej Prusy należały do Gminy Mogiła i Powiatu Krakowskiego, a w roku 1925 miejscowość liczyła 336 mieszkańców i 46 budynków mieszkalnych. Warto zaznaczyć, iż międzywojenne Prusy były najbardziej zróżnicowaną pod względem wyznaniowym miejscowością dzisiejszej Gminy Kocmyrzów-Luborzyca. Choć wśród jej mieszkańców dominowali katolicy, to mieszkali tu także m.in. grekokatolicy, ewangelicy oraz przedstawiciele innych odłamów protestantyzmu.

Po zakończeniu II wojny światowej i wprowadzeniu w życie dekretu o reformie rolnej majątek w Prusach został przejęty przez władze państwowe. Jego znaczna część została przekazana Akademii Rolniczej w Krakowie, która utworzyła w Prusach Zakład Doświadczalny Hodowli Roślin. Różne koleje losu przechodziła Fundacja biskupa Adama Sapiehy, również przejęta przez władze państwowe (1950 r.), w której budynku mieściła się m.in. placówka Centralnej Szkoły Spółdzielczości Pracy. Dziś mieści się w nim Dom Pomocy dla Osób Niepełnosprawnych prowadzony przez Zakon Córek Bożej Miłości.

Prusy administracyjnie należą do Gminy Kocmyrzów-Luborzyca od 1973 roku.