Po raz pierwszy Maciejowice pojawiają się w zachowanych dokumentach historycznych w 1324 roku. Nazwa tej miejscowości jest nazwą patronimiczną wywodzącą się od nazwy osobowej pochodzenia chrześcijańskiego (<Maciej).
Przez wieki, Maciejowice zaliczane były do dóbr Kapituły Krakowskiej a ich parafią była Luborzyca. Dobrami tymi zarządzali dzierżawcy lub wyznaczeni przez Kurię zarządcy. U schyłku XVII wieku (ok. 1680 r.) wymieniane są Maciejowice jako wieś należąca do ówczesnego biskupa sufragana krakowskiego Mikołaja Oborskiego. Na przełomie XVIII i XIX stulecia majątek w Maciejowicach dzierżawiony był przez rodzinę Wielopolskich ( m.in. Annę Wielopolską domniemaną fundatorkę figury św. Floriana w Maciejowicach).
Po upadku I Rzeczypospolitej znalazły się Maciejowice po austriackiej stronie granicy. Sytuację tę zmieniły postanowienia Kongresu Wiedeńskiego (1814-1815), w wyniku których Maciejowice stały się nadgraniczną miejscowością, ale już po rosyjskiej stronie granicy i taką też pozostały aż do czasów I wojny światowej.