Genezę nazwy tej miejscowości prof. K. Rymut wywodzi od nazwy patronimicznej wywodzącej się od nazwy osobowej „Czuła”. Można ją przyrównać do słów „czuły” lub „czuć”. Istnieje także hipoteza wywodząca nazwę Czulic od nazwiska rodowego jej pierwszych historycznych właścicieli - rodziny Czulickich herbu Czewoja. Pierwsze historyczne wzmianki dotyczące tej miejscowości pochodzą z lat 1325 – 1327. Potwierdzają one istnienie w tym czasie parafii w Czulicach.
W okresie XIV – XVI wieku Czulice były własnością szlachecką rodziny Czulickich. Spośród, których wymienić należy Imrama Senior z Czulic, rycerza poległego w bitwie pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku, którego imię wymienia w swoich „Rocznikach Królestwa Polskiego” Jan Długosz. W XVII wieku należały Czulice do średniozamożnej rodziny szlacheckiej Popowskich. Natomiast w następnym stuleciu jej właścicielami była m.in. rodzina Morskich (Zygmunt Morski – burgrabia zamku krakowskiego).
Na początku XVIII wieku, w okresie wielkiej zarazy, która wówczas nawiedziła Polskę, Czulice wraz z Karniowem, stały się miejscem pobytu biskupa krakowskiego Kazimierza Łubieńskiego. W lipcu 1708 r. biskup Łubieński przewodniczył w Czulicach uroczystościom Bożego Ciała, a w grudniu tegoż roku został ojcem chrzestnym syna Zygmunta Morskiego – Franciszka.