Baranówka

Baranówka jest jednym z najpóźniej powstałych sołectw tworzących dzisiejszą Gminę Kocmyrzów-Luborzyca, którego początki sięgają przełomu XIX i XX wieku. Wcześniej tereny dzisiejszej Baranówki były częścią Luborzycy.

Pochodzenie nazwy Baranówka zgodnie z przekazami ustnymi mieszkańców nawiązuje do jej położenia. Były to tereny pastwiskowe, położone w dużej części na pagórkach wznoszących się w kierunku Kocmyrzowa. Prawdopodobnie początkowo tereny te określane były mianem „podbarania”, w nawiązaniu do swojego położenia względem szczytu tego swoistego pogórza określanego jako „Baran, gdzie w XIX wieku znajdowało się austriacko – rosyjskie przejście graniczne.

Na historię tej miejscowości szczególny wpływ miały dwa wydarzenia historyczne. Pierwszym z nich była przeprowadzona przez władze carskie częściowa parcelacja luborzyckich dóbr kościelnych po upadku Powstania Styczniowego, którymi w ówczesnym okresie administrowała rodzina Wielopolskich. Drugim zaś przeprowadzona około 1904 roku parcelacja części majątku hrabiego Wielopolskiego, do którego należała Baranówka. Parcelację tą przeprowadził Józef Amouraux, który zakupił liczący około 150 mórg ziemi ornej majątek ziemski pochodzący z parcelowanych dóbr znajdujących się na terenie dzisiejszej Baranówki. W latach dwudziestych XX wieku Józef Amouraux przeprowadził w zakupionym majątku ziemskim znaczące inwestycje. Pomiędzy 1923 a 1926 rokiem wybudowany został nowy, murowany dwór, w miejsce starego, drewnianego dworku. Wcześniej, około 1920 roku staraniem Józefa Amouraux wybudowano w Baranówce nowoczesny, mechaniczny młyn. W 1936 r., po śmierci Józefa Amouraux, majątek w Baranówce przejął jego syn, również Józef Amouraux. Zarządzał on nim do września 1939 r., kiedy to został powołany do służby wojskowej. Po klęsce wrześniowej, udał się na emigrację do Francji, gdzie wstąpił do formowanego tam Wojska Polskiego. W 1940 roku Józef Amouraux dostał się do niewoli niemieckiej.

W okresie międzywojennym dzisiejsza Baranówka uzyskała status odrębnego sołectwa. Liczyła wówczas (dane z roku 1925 r.) 306 mieszkańców i 43 budynki mieszkalne.

Podczas II wojny światowej majątkiem w Baranówce zarządzała siostra Józefa, Maria, której mężem był Jan Kozłowski, dzierżawca majątków w Makocicach i Nadzowie. Aresztowany przez Gestapo, został rozstrzelany przez Niemców w Krakowie, podczas zbiorowej egzekucji przy ulicy Botanicznej 27 maja 1944 roku. W 1945 roku majątek rodziny Amouraux w Baranówce został rozparcelowany, jednakże zbudowany przez J. Amouraux młyn w Baranówce długo jeszcze służył mieszkańcom nie tylko tej miejscowości.

Od roku 1973 sołectwo Baranówka wchodzi w skład  Gminy Kocmyrzów – Luborzyca.