HERB, FLAGA I PIECZĘĆ GMINY KOCMYRZÓW LUBORZYCA
Rada Gminy Kocmyrzów - Luborzyca uchwaliła herb, flagę i pieczęć Gminy Uchwałą Nr XLII/268/02 z dnia 29 maja 2002 roku.
UZASADNIENIE
Ustawa o samorządzie terytorialnym z 8 marca 1990 roku zezwala radom gmin i miast podejmować uchwały dotyczące ich symboliki (herbu, chorągwi i pieczęci). Ustawa o samorządzie powiatowym: artykuł 12 ustęp 10 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 z późn. zm.) i artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130 z późn. zm.) zezwala powiatom na posiadanie symboliki powiatowej, w tym: herbu, flagi i pieczęci powiatowej.
W przeszłości gmina Kocmyrzów-Luborzyca nie posiadała swoich odrębnych symboli samorządowych. Nie licząc międzywojennej pieczęci z napisem na otoku: "GMINA LUBORZYCA * POWIAT MIECHOWSKI" z gryfem trzymającym krzyż miechowitów. Identyczne pieczęcie używały pozostałe gminy wchodzace w skład dawnego powiatu miechowskiego. Zmieniał się tylko napis na otoku, np. "POWIAT MIECHOWSKI * GMINA KONIUSZA". Na przełomie XIX i XX wieku kilka sołectw będących w zaborze austriackim używało tzw. znaków napieczętnych. Do dnia dzisiejszego nie zachował się jednak żaden tłok pieczętny ani żaden odcisk tychże pieczęci. Wcześniej, po przejęciu przez rząd austriacki na początku XIX wieku (1803-1807) niektórych majątków kościelnych, następnie przejęcie przez Skarb Narodowy Królestwa Polskiego majątków klasztornych w I ćwierci XIX wieku, oraz po konfiskatach majątków kościelnych i szlacheckich przez władze carskie (w latach 1831-33, 1863-1865 i 1874 roku), struktura własnościowa na ziemi luborzyckiej uległa diametralnej zmianie. Większość została odsprzedana w prywatne ręce lub przekazana jako "majoraty" lojalnym poddanych cara. Jeszcze inne, bezpośrednio przejęła administracja i armia rosyjska. Część dóbr kościelnych i szlacheckich rozparcelowano wśród miejscowych chłopów lub miejscowych Polaków - byłych żołnierzy armii rosyjskiej. Zdecydowana większość nowych ziemian było szlachcicami, i jako tacy używali herbów. Z oczywistych względów, herby te nie mogły stanowić podstawy do opracowania symboliki gminnej.
W zachowanym osiemnastowiecznym herbie parafii luborzyckiej (nieformalnie używanym przez gminę) był słynny srebrny Krzyż Luborzycki ze złotymi maiuskułami "L" i "M" w czerwonym polu tarczy oraz skrzyżowane berła królewskie i korona pod tarczą wstęga z dewizą: AVE CRUX. Przy projektowaniu herbu i pozostałych symboli gminy pierwszorzedne znaczenie miała też symbolika kapituły krakowskiej (obecna tu ponad 500 lat), zabytki materialne znajdujące się w kościele luborzyckim (obecne tu ponad 700 lat) oraz wspomniana symbolika Uniwersytetu Jagiellońskiego (1401 - 1815). W dalszej kolejności brane były pod uwagę znaki heraldyczne znaczących rodów rycerskich (szlacheckich), a szczególnie zasłużonych dla ziemi luborzyckiej (zwłaszcza kocmyrzowskiej): Kosmyrzowskich (h. Gryf), Czulickich (h. Czewuja) i Kleszczyńskich (h. Gryf odm. Kleszczyński). Rody te były tu obecne przez 200-300 lat. W projekcie herbu rozważano możliwość wykorzystania miejscowych - charakterystycznych dla podkrakowskich wsi - symboli folklorystycznych (rogatywka krakowska z pawimi piórami, same pawie pióra), a także symboli walki miejscowego ludu - kos racławickich. Wszystkie powyższe symbole znalazły się w projektach herbu. Z żalem musielismy zrezygnować z pięknych herbów rodowych, gdyż nie chcieliśmy któregoś szczególnie wyróżniać kosztem pozostałych.
Ekspertyza heraldyczno-historyczna, wstępne szkice symboli gminy:
Włodzimierz Chorązki (Uniwersytet Jagielloński - Kraków)
W przeszłości gmina Kocmyrzów-Luborzyca nie posiadała swoich odrębnych symboli samorządowych. Nie licząc międzywojennej pieczęci z napisem na otoku: "GMINA LUBORZYCA * POWIAT MIECHOWSKI" z gryfem trzymającym krzyż miechowitów. Identyczne pieczęcie używały pozostałe gminy wchodzace w skład dawnego powiatu miechowskiego. Zmieniał się tylko napis na otoku, np. "POWIAT MIECHOWSKI * GMINA KONIUSZA". Na przełomie XIX i XX wieku kilka sołectw będących w zaborze austriackim używało tzw. znaków napieczętnych. Do dnia dzisiejszego nie zachował się jednak żaden tłok pieczętny ani żaden odcisk tychże pieczęci. Wcześniej, po przejęciu przez rząd austriacki na początku XIX wieku (1803-1807) niektórych majątków kościelnych, następnie przejęcie przez Skarb Narodowy Królestwa Polskiego majątków klasztornych w I ćwierci XIX wieku, oraz po konfiskatach majątków kościelnych i szlacheckich przez władze carskie (w latach 1831-33, 1863-1865 i 1874 roku), struktura własnościowa na ziemi luborzyckiej uległa diametralnej zmianie. Większość została odsprzedana w prywatne ręce lub przekazana jako "majoraty" lojalnym poddanych cara. Jeszcze inne, bezpośrednio przejęła administracja i armia rosyjska. Część dóbr kościelnych i szlacheckich rozparcelowano wśród miejscowych chłopów lub miejscowych Polaków - byłych żołnierzy armii rosyjskiej. Zdecydowana większość nowych ziemian było szlachcicami, i jako tacy używali herbów. Z oczywistych względów, herby te nie mogły stanowić podstawy do opracowania symboliki gminnej.
W zachowanym osiemnastowiecznym herbie parafii luborzyckiej (nieformalnie używanym przez gminę) był słynny srebrny Krzyż Luborzycki ze złotymi maiuskułami "L" i "M" w czerwonym polu tarczy oraz skrzyżowane berła królewskie i korona pod tarczą wstęga z dewizą: AVE CRUX. Przy projektowaniu herbu i pozostałych symboli gminy pierwszorzedne znaczenie miała też symbolika kapituły krakowskiej (obecna tu ponad 500 lat), zabytki materialne znajdujące się w kościele luborzyckim (obecne tu ponad 700 lat) oraz wspomniana symbolika Uniwersytetu Jagiellońskiego (1401 - 1815). W dalszej kolejności brane były pod uwagę znaki heraldyczne znaczących rodów rycerskich (szlacheckich), a szczególnie zasłużonych dla ziemi luborzyckiej (zwłaszcza kocmyrzowskiej): Kosmyrzowskich (h. Gryf), Czulickich (h. Czewuja) i Kleszczyńskich (h. Gryf odm. Kleszczyński). Rody te były tu obecne przez 200-300 lat. W projekcie herbu rozważano możliwość wykorzystania miejscowych - charakterystycznych dla podkrakowskich wsi - symboli folklorystycznych (rogatywka krakowska z pawimi piórami, same pawie pióra), a także symboli walki miejscowego ludu - kos racławickich. Wszystkie powyższe symbole znalazły się w projektach herbu. Z żalem musielismy zrezygnować z pięknych herbów rodowych, gdyż nie chcieliśmy któregoś szczególnie wyróżniać kosztem pozostałych.
Ekspertyza heraldyczno-historyczna, wstępne szkice symboli gminy:
Włodzimierz Chorązki (Uniwersytet Jagielloński - Kraków)
Grafika:
Alfred Znamierowski (Instytut Heraldyczno-Weksylologiczny - Warszawa)
